Η απόφαση της
Σαουδικής Αραβίας να επιτρέψει στις γυναίκες να οδηγούν αυτοκίνητο,
δημιούργησε ταυτόχρονα μαζικά κύματα ικανοποίησης αλλά και απογοήτευσης.
Από τη μια οι γυναίκες οδηγοί, που βλέπουν τις προσπάθειες και τους
αγώνες τους να ευοδώνονται. Από την άλλη οι εκατοντάδες χιλιάδες
αλλοδαποί σοφέρ τους, που βλέπουν τις δουλειές τους να χάνονται.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η Σαουδική Αραβία, αυτό το μεγάλο βασίλειο του Περσικού Κόλπου, ήταν μέχρι χθες η μόνη χώρα στον κόσμο που απαγόρευε, για θρησκευτικούς κυρίως λόγους, την οδήγησης στις γυναίκες υπηκόους.
Με διάταγμά του, ο βασιλιάς Σαλμάν βάζει τέλος σε αυτή την εθιμική κατά βάση απαγόρευση, η οποία θα πάψει να ισχύει από τις 24 Ιουνίου 2018. Στο χώρο των ακτιβιστριών γυναικών, που παλεύουν δεκαετίες ώστε να εξισωθούν τα δικαιώματά τους με αυτά των αντρών, η οδήγηση ήταν ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα. Υπάρχουν ακόμα πολλά, όπως η έξοδος από τη χώρα χωρίς τη συναίνεση κάποιου αρσενικού συγγενή ή το ζήτημα της αμφίεσης. Ωστόσο, με το πρόγραμμα Vision 2030, ο Σαλμάν έχει υποσχεθεί σταδιακές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, που θα εξισώσουν τα δύο φύλα αμβλύνοντας τις ανισότητες.
Η άρση της απαγόρευσης της οδήγησης είναι ωστόσο μια μεγάλη νίκη, που έφερε τεράστια ανακούφιση στο γυναικείο πληθυσμό της Σαουδικής Αραβίας και ειδικότερα σε όσες εργάζονται. Μια «στρέβλωση» αυτή της παράδοξης απαγόρευσης, ήταν το γεγονός ότι στη χώρα υπολογίζονται σε περίπου 800.000 οι σοφέρ, οι οποίοι είχαν προσληφθεί από τις οικογένειες για να μετακινούν καθημερινά τις γυναίκες στις εργασίες τους και στις καθημερινές τους υποχρεώσεις.
Αυτοί οι εργαζόμενοι είναι κυρίως αλλοδαποί, από την Ινδία και τις φτωχές χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Σίγουρα δεν θα απολυθούν όλοι σε μια μέρα, αλλά σταδιακά θα χάσουν τις θέσεις τους καθώς οι γυναίκες «διψούν» για αυτοτέλεια και το μεγαλύτερο ποσοστό θα προτιμήσει τη θέση πίσω από τιμόνι, παρά αυτή στο πίσω κάθισμα.
Ήδη στις χώρες του Κόλπου οι εργαζόμενοι μετανάστες πλήττονται από μειώσεις μισθών και ανεργία. Έτσι, όταν αυτοί οι 800.000 οδηγοί βρεθούν χωρίς αντικείμενο, δύσκολα θα ενταχθούν και πάλι στο εργατικό δυναμικό εντός του βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα κύμα επιστροφής ή, το πιο πιθανό, μια έξοδο προς την Ευρώπη, προς αναζήτηση ευκαιριών. Τελικά, ουδέν καλόν αμιγές κακού –και τανάπαλιν.
πηγη
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η Σαουδική Αραβία, αυτό το μεγάλο βασίλειο του Περσικού Κόλπου, ήταν μέχρι χθες η μόνη χώρα στον κόσμο που απαγόρευε, για θρησκευτικούς κυρίως λόγους, την οδήγησης στις γυναίκες υπηκόους.
Με διάταγμά του, ο βασιλιάς Σαλμάν βάζει τέλος σε αυτή την εθιμική κατά βάση απαγόρευση, η οποία θα πάψει να ισχύει από τις 24 Ιουνίου 2018. Στο χώρο των ακτιβιστριών γυναικών, που παλεύουν δεκαετίες ώστε να εξισωθούν τα δικαιώματά τους με αυτά των αντρών, η οδήγηση ήταν ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα. Υπάρχουν ακόμα πολλά, όπως η έξοδος από τη χώρα χωρίς τη συναίνεση κάποιου αρσενικού συγγενή ή το ζήτημα της αμφίεσης. Ωστόσο, με το πρόγραμμα Vision 2030, ο Σαλμάν έχει υποσχεθεί σταδιακές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, που θα εξισώσουν τα δύο φύλα αμβλύνοντας τις ανισότητες.
Η άρση της απαγόρευσης της οδήγησης είναι ωστόσο μια μεγάλη νίκη, που έφερε τεράστια ανακούφιση στο γυναικείο πληθυσμό της Σαουδικής Αραβίας και ειδικότερα σε όσες εργάζονται. Μια «στρέβλωση» αυτή της παράδοξης απαγόρευσης, ήταν το γεγονός ότι στη χώρα υπολογίζονται σε περίπου 800.000 οι σοφέρ, οι οποίοι είχαν προσληφθεί από τις οικογένειες για να μετακινούν καθημερινά τις γυναίκες στις εργασίες τους και στις καθημερινές τους υποχρεώσεις.
Αυτοί οι εργαζόμενοι είναι κυρίως αλλοδαποί, από την Ινδία και τις φτωχές χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Σίγουρα δεν θα απολυθούν όλοι σε μια μέρα, αλλά σταδιακά θα χάσουν τις θέσεις τους καθώς οι γυναίκες «διψούν» για αυτοτέλεια και το μεγαλύτερο ποσοστό θα προτιμήσει τη θέση πίσω από τιμόνι, παρά αυτή στο πίσω κάθισμα.
Ήδη στις χώρες του Κόλπου οι εργαζόμενοι μετανάστες πλήττονται από μειώσεις μισθών και ανεργία. Έτσι, όταν αυτοί οι 800.000 οδηγοί βρεθούν χωρίς αντικείμενο, δύσκολα θα ενταχθούν και πάλι στο εργατικό δυναμικό εντός του βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα κύμα επιστροφής ή, το πιο πιθανό, μια έξοδο προς την Ευρώπη, προς αναζήτηση ευκαιριών. Τελικά, ουδέν καλόν αμιγές κακού –και τανάπαλιν.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου